Updates from Hilde Michiels

Afscheid nemen, niemand kan er onderuit. Het maakt onderdeel uit van het leven en vroeg of laat word je ermee geconfronteerd.

Soms zijn het kleine dingen zoals je favoriete jeans die tot op de draad versleten is of andere spullen in je huis die je wegdoet omdat ze in de weg staan, of uit de mode zijn.
 
Daar kan je vlug overheen komen, misschien is er wat twijfel, maar op een dag ben je zover en gaan die spullen weg.
 
Soms hangt er meer emotie rond zoals het afscheid nemen van een relatie die niet meer klopt bij jou, een huisdier dat er niet meer is, je werk, je gezondheid en je lichaam die het niet meer doen of het overlijden van een naaste.
 
Dan is het goed om jezelf een periode van rouw te gunnen.

Rouwen is heel individueel en daardoor best eenzaam. Iedereen doet het op zijn manier en niemand heeft een gouden recept dat je vlug weer op de been helpt.

Het vraagt tijd, aandacht, bewustzijn.

Er is tijd nodig om het verlies te vatten, om goed te beseffen wat er aan de hand is.  Er is een nieuwe werkelijkheid, anders dan voorheen, waarin iets of iemand ontbreekt en dat doet pijn. 
 Mijn kleine kantjes komen om de hoek kijken: controle willen houden, perfectionisme.  Nu kan het even niet: loslaten en vertrouwen dat het goed komt.

Mezelf in vraag stellen: wat kan ik hieruit leren, hoe kan ik hier mee verder gaan. 

Rouw is stress, het is een aanslag op mijn lichaam en geest, en mijn energie is uit balans. 

Het is vaak vechten, vechten tegen jezelf, vechten tegen het verdriet dat niet vermindert, vechten tegen de oneerlijke gebeurtenissen die ons in het leven overkomen. Het is ook verdriet omarmen, kwaad worden.

En uiteindelijk komt er aanvaarding, kan je de draad weer opnemen en verder gaan.

Men zegt wel : tijd heelt alle wonden.  Maar dat klopt niet.  Wonden helen moet je zelf doen.  Tijd zal de pijn verzachten omdat er nieuwe ervaringen komen en de pijn naar de achtergrond verglijdt.  Maar bij elk nieuw afscheid zal deze pijn terug de kop op steken als je er niet mee leert om te gaan.

We spreken niet voor niets over rouwverwerking.  Werken, ja dat is het.  Werken aan mezelf.  Hier wordt ik geconfronteerd met mijzelf, met mijn eigen zijn, met existentiële vragen:

Wat doe ik hier eigenlijk?

Wat is de zin van het leven?

Wat heb ik hier te doen?

Hoe wil ik verder gaan?

Rouw leert me om te relativeren.  Waar maak ik me druk om?  Als ik grote obstakels in dit licht bekijk, lijken ze ineens een stuk kleiner.  Voor de tijd dat we hier rondlopen op deze aardbol, zal ik me daar nog druk om maken?

Uiteindelijk zal verdriet plaats maken voor dankbaarheid om wat geweest is. Herinneringen worden gekoesterd.

Je gaat verder met wat er wel nog is.

En je kan terug ruimte maken voor nieuwe dingen.

Eindelijk is het weer zover: de vakantie is in zicht. Hopelijk verloopt alles uitstekend maar soms kan vakantie ook tegenvallen, of ervaar je je vakantie als iets daar ergens tussenin. Als verwachtingen hoog gespannen zijn, is de kans groter dat er iets tegenvalt. Als je vertrekt met de ingesteldheid 'we zien wel wat er op ons afkomt' heb je minder kans om teleurgesteld terug te keren dan wanneer je alleen maar perfectie verwacht. Al heb je een gans jaar hard gewerkt en je vakantie dubbel en dik verdiend, dat is nog geen garantie dat alles goed uitdraait.

Vakantie is tijd om te relaxen, te genieten, lekker eten, nieuwe horizonten ontdekken. Het is ook een moment van dicht bij elkaar zijn. Tijdens de vakantie kan je de familiebanden wat aanhalen en afstemmen met je partner. Helaas is het ook vaak een moment waarop mensen constateren dat ze uit elkaar gegroeid zijn en niet meer samen verder kunnen.
 
 Daarom is het belangrijk dat je op voorhand goede afspraken maakt. Wat willen we? Wat verwachten we? Waar hebben we zin in? En hoe gaan we dat allemaal realiseren in één vakantie. Ben je geen avonturier en hou je niet van verrassingen? Plan dan zo veel mogelijk op voorhand in.

Verlies niet te veel tijd met inpakken. Op het internet vind je tal van lijstjes om je te helpen zoals bv. deze https://www.euroreizen.be/dossiers/reisinfo/checklist-koffer-valies. Geef jezelf een paar dagen om te ontwennen van je drukke leven en te wennen aan een trager tempo. En geniet, geniet van mooie dingen, van niets doen, van alles wat op je pad komt.

Prettige vakantie!!!

Het is weer die tijd van het jaar. Overal lampjes en glitter, veel feestkledij in de winkelrekken, kerstmarkten en glühwein, velen zijn er dol op. We besteden grote budgetten aan dingen die we helemaal niet nodig hebben, aan cadeautjes die we niet van harte weggeven maar alleen omdat het zo hoort. Voor velen is dit een heel lastige periode. Het lijkt wel of iedereen moet enthousiast en gelukkig zijn. En als je dat niet zo goed lukt, dan hoor je er niet bij.

Misschien kijk je terug op een minder goed jaar, ben je overmand door verdriet of komt nu heel duidelijk naar voor dat er voor jou geen happy family is om kerst mee te vieren. Hoe dan ook, het zijn geen gemakkelijke dagen en ze vreten energie. Het kan helpen als je beseft dat dit niet alleen voor jou zo is. Je staat niet alleen met je gevoel dat al die opgefokte feestvreugde niet aan jou besteed is.
 
 Hou ook goed voor ogen dat dit maar een periode is, weliswaar wordt er overal veel aandacht aan besteed maar toch gaat het voorbij. Je hoeft niet mee te doen aan de race. Blijf bij jezelf, zorg goed voor jezelf, geniet van een warme chocomelk en laat de rest aan jou voorbijgaan. 

Kies heel bewust waar je naartoe gaat, waar je aan meedoet en wat niet, welke feestjes en recepties je bezoekt en welke je links laat liggen. Wees daar ook heel duidelijk over. Zeg meteen: ik ga passen voor deze uitnodiging in plaats van anderen in twijfel te laten of je al dan niet meeviert. Zorg dat je een plan hebt voor jezelf en hou je daaraan. Op kerstavond ga ik televisie kijken met een glas wijn en hapjes. Niemand die mij kan verleiden dat het elders beter, gezelliger of wat dan ook is.

Er zijn natuurlijk verplichtingen waar je niet onderuit kunt. Bereid je daar mentaal op voor. Leg op voorhand vast wanneer je waar naartoe gaat en voor hoelang. En voorzie die dag ook iets leuks om jezelf plezier te doen, zo voel je je minder leeggezogen door anderen en heb je iets om naar uit te kijken. De ene persoon heeft al meer last van deze periode dan de andere.  Praten helpt.

 

 Vind je niet voldoende steun in je naaste omgeving maak dan een afspraak.  Ik bekijk samen met jou hoe je deze periode zo aangenaam mogelijk kan doorkomen. 

Moeder, nu je hoogbejaard bent, zijn de rollen omgekeerd. Jij hebt veel zorg nodig. Ooit was het anders. Het is wennen, het is nieuw, ongewoon en niet gemakkelijk. We hadden altijd al een moeilijke relatie. Je had graag nog een zoon gehad en ik heb al mijn hele leven het idee dat je die verwachting niet kon loslaten. Ook ik had andere verwachtingen, ik had een ander beeld van een moeder, had dingen graag anders gezien. Daar is het nu te laat voor.

Je was een kind van je tijd. Een regentes, getraind om kinderen te doen luisteren. En die oorlog, dat ben je nooit te boven gekomen. Hoe vaak heb ik die verhalen moeten horen, misschien begrijp ik nu een beetje waarom. Men zegt dat tijd alle wonden heelt, ik geloof dat niet. Sommige wonden zijn te diep en hebben meer nodig dan enkel tijd om te helen.

Je kleinkinderen en je achterkleinkinderen zijn erin geslaagd om het beste in jou naar boven te halen. Nu toon je zachtheid, medeleven. Misschien is het meneer Parkinson die je karakter verandert, of de medicatie of de nasleep van de laatste verdoving, wie zal het zeggen. Of ben je nu oud en wijs geworden.

Het kost me tijd en moeite om met bus en trein tot aan je ziekbed te geraken. Maar ik zie hoe je geniet van elk moment dat ik er ben. Je bent blij met elk bezoekje. We zeggen niet veel, niet dat alles gezegd is, maar het doet er niet meer toe.

We hebben elk onze eigen waarheid, onze eigen verwachtingen. Er is niet veel tijd meer, zeker geen tijd om nog ruzie te maken. Laat ons genieten van de momenten die er wel nog zijn, van de nabijheid, van de zachtheid en de zorg.