Eindelijk is het weer zover: de vakantie is in zicht. Hopelijk verloopt alles uitstekend maar soms kan vakantie ook tegenvallen, of ervaar je je vakantie als iets daar ergens tussenin. Als verwachtingen hoog gespannen zijn, is de kans groter dat er iets tegenvalt. Als je vertrekt met de ingesteldheid 'we zien wel wat er op ons afkomt' heb je minder kans om teleurgesteld terug te keren dan wanneer je alleen maar perfectie verwacht. Al heb je een gans jaar hard gewerkt en je vakantie dubbel en dik verdiend, dat is nog geen garantie dat alles goed uitdraait.

Vakantie is tijd om te relaxen, te genieten, lekker eten, nieuwe horizonten ontdekken. Het is ook een moment van dicht bij elkaar zijn. Tijdens de vakantie kan je de familiebanden wat aanhalen en afstemmen met je partner. Helaas is het ook vaak een moment waarop mensen constateren dat ze uit elkaar gegroeid zijn en niet meer samen verder kunnen.
 
 Daarom is het belangrijk dat je op voorhand goede afspraken maakt. Wat willen we? Wat verwachten we? Waar hebben we zin in? En hoe gaan we dat allemaal realiseren in één vakantie. Ben je geen avonturier en hou je niet van verrassingen? Plan dan zo veel mogelijk op voorhand in.

Verlies niet te veel tijd met inpakken. Op het internet vind je tal van lijstjes om je te helpen zoals bv. deze https://www.euroreizen.be/dossiers/reisinfo/checklist-koffer-valies. Geef jezelf een paar dagen om te ontwennen van je drukke leven en te wennen aan een trager tempo. En geniet, geniet van mooie dingen, van niets doen, van alles wat op je pad komt.

Prettige vakantie!!!

Het is weer die tijd van het jaar. Overal lampjes en glitter, veel feestkledij in de winkelrekken, kerstmarkten en glühwein, velen zijn er dol op. We besteden grote budgetten aan dingen die we helemaal niet nodig hebben, aan cadeautjes die we niet van harte weggeven maar alleen omdat het zo hoort. Voor velen is dit een heel lastige periode. Het lijkt wel of iedereen moet enthousiast en gelukkig zijn. En als je dat niet zo goed lukt, dan hoor je er niet bij.

Misschien kijk je terug op een minder goed jaar, ben je overmand door verdriet of komt nu heel duidelijk naar voor dat er voor jou geen happy family is om kerst mee te vieren. Hoe dan ook, het zijn geen gemakkelijke dagen en ze vreten energie. Het kan helpen als je beseft dat dit niet alleen voor jou zo is. Je staat niet alleen met je gevoel dat al die opgefokte feestvreugde niet aan jou besteed is.
 
 Hou ook goed voor ogen dat dit maar een periode is, weliswaar wordt er overal veel aandacht aan besteed maar toch gaat het voorbij. Je hoeft niet mee te doen aan de race. Blijf bij jezelf, zorg goed voor jezelf, geniet van een warme chocomelk en laat de rest aan jou voorbijgaan. 

Kies heel bewust waar je naartoe gaat, waar je aan meedoet en wat niet, welke feestjes en recepties je bezoekt en welke je links laat liggen. Wees daar ook heel duidelijk over. Zeg meteen: ik ga passen voor deze uitnodiging in plaats van anderen in twijfel te laten of je al dan niet meeviert. Zorg dat je een plan hebt voor jezelf en hou je daaraan. Op kerstavond ga ik televisie kijken met een glas wijn en hapjes. Niemand die mij kan verleiden dat het elders beter, gezelliger of wat dan ook is.

Er zijn natuurlijk verplichtingen waar je niet onderuit kunt. Bereid je daar mentaal op voor. Leg op voorhand vast wanneer je waar naartoe gaat en voor hoelang. En voorzie die dag ook iets leuks om jezelf plezier te doen, zo voel je je minder leeggezogen door anderen en heb je iets om naar uit te kijken. De ene persoon heeft al meer last van deze periode dan de andere.  Praten helpt.

 

 Vind je niet voldoende steun in je naaste omgeving maak dan een afspraak.  Ik bekijk samen met jou hoe je deze periode zo aangenaam mogelijk kan doorkomen. 

Moeder, nu je hoogbejaard bent, zijn de rollen omgekeerd. Jij hebt veel zorg nodig. Ooit was het anders. Het is wennen, het is nieuw, ongewoon en niet gemakkelijk. We hadden altijd al een moeilijke relatie. Je had graag nog een zoon gehad en ik heb al mijn hele leven het idee dat je die verwachting niet kon loslaten. Ook ik had andere verwachtingen, ik had een ander beeld van een moeder, had dingen graag anders gezien. Daar is het nu te laat voor.

Je was een kind van je tijd. Een regentes, getraind om kinderen te doen luisteren. En die oorlog, dat ben je nooit te boven gekomen. Hoe vaak heb ik die verhalen moeten horen, misschien begrijp ik nu een beetje waarom. Men zegt dat tijd alle wonden heelt, ik geloof dat niet. Sommige wonden zijn te diep en hebben meer nodig dan enkel tijd om te helen.

Je kleinkinderen en je achterkleinkinderen zijn erin geslaagd om het beste in jou naar boven te halen. Nu toon je zachtheid, medeleven. Misschien is het meneer Parkinson die je karakter verandert, of de medicatie of de nasleep van de laatste verdoving, wie zal het zeggen. Of ben je nu oud en wijs geworden.

Het kost me tijd en moeite om met bus en trein tot aan je ziekbed te geraken. Maar ik zie hoe je geniet van elk moment dat ik er ben. Je bent blij met elk bezoekje. We zeggen niet veel, niet dat alles gezegd is, maar het doet er niet meer toe.

We hebben elk onze eigen waarheid, onze eigen verwachtingen. Er is niet veel tijd meer, zeker geen tijd om nog ruzie te maken. Laat ons genieten van de momenten die er wel nog zijn, van de nabijheid, van de zachtheid en de zorg.

Een paar maanden geleden gaf mijn lichaam er de brui aan. Plots kon ik niet meer stappen. Hevige pijnen van in mijn rug tot in mijn grote teen beletten me om nog iets te ondernemen. Pijnstillers brachten wat verzachting maar de pijn bleef, wekenlang. Een bezoek aan het ziekenhuis, een rare ervaring, zo, aan het begin van de eerste coronacrisis. De scan was heel duidelijk: hernia. Ik had een verklaring voor de pijn en een verwijzing naar de pijnkliniek. Veel medicatie later is de pijn er nog, veel minder dan in het begin. De pijn is ook draaglijk geworden. Ik kan ondertussen de dag doorkomen zonder pijnstillers. Ik heb hiervoor mijn eigen aanpak bestaande uit wat ik geleerd heb uit boeken, wat ik vond op het internet, vermengd met tips van arts en kinesist.

Dr. Jon Kabat-Zinn, de grondlegger van mindfulness, ontdekte reeds in de jaren 80 van de vorige eeuw dat mindfulness een positieve invloed had op mensen die met chronische pijn moeten leven. Het idee is simpel: besteed aandacht aan het nu, aan het moment. Onze geest heeft de neiging om ofwel met het verleden ofwel met de toekomst bezig te zijn. Aandachtig zijn voor wat er nu is brengt rust en helpt om met pijn om te gaan.

Het gaat er vooral om je te focussen en daarvoor zijn vele manieren. Naast mindfulness kan je ook experimenteren met meditaties. Even googelen en je vind zeker iets dat bij jou past.

Als je net zoals ik graag alles zelf doet is het niet eenvoudig om hulp aan te nemen. Deze hernia liet me geen andere keuze. Via de mutualiteit komt er nu wekelijks iemand om te poetsen. En, eerlijk, ik vind het heerlijk. Deze vrouw mag blijven komen, zelfs als ik weer helemaal op de been ben. Via online platformen als Hoplr en Helpper kan je iemand in je buurt vinden om je te helpen. In Nederland heb je de site hulpinjebuurt.nl
 
 Vind je niemand om je boodschappen te doen dan brengt o.a. Delhaize ze aan huis. Vraag eens na bij een lokale handelaar, misschien wil die dat ook wel doen. Veel restaurants bezorgen maaltijden aan huis via een koerierdienst als Deliveroo, zo hoef je niet te koken om toch iets lekkers te kunnen eten. Deze periode is voor mij een oefening geweest in het vragen en aanvaarden van hulp. Eerst was het heel onwennig, maar gedwongen door de omstandigheden, lukt het alsmaar beter.

Het is deel van mijn nieuwe ochtendroutine. Nog voor ik uit bed stap doe ik een paar oefeningen om mijn rug soepel te maken: kantelen met het bekken, wiebelen met de knieën, stretchen van de rug. Voorlopig nog niet veel maar het is de bedoeling dat ik dit opdrijf tot 50 herhalingen.

Ik zie het als een kwestie van aandacht geven aan en zorgen voor mezelf. Ook op dagen dat het beter gaat en ik minder pijn heb, start ik mijn dag met deze oefeningen.

Het lijkt soms alsof iedereen een medische opleiding gevolgd heeft. Hoe goed bedoeld ook, adviezen van anderen helpen je niet altijd vooruit. Blijf bij jezelf, zoek uit wat voor jou werkt en ga daarmee aan de slag.

En opmerkingen in de stijl van 'stel je niet aan' of 'zo erg kan het toch niet zijn' leg je best naast je neer. Als het voor jou pijn doet, dan is dat zo. Wat een ander daar ook van denkt, jij moet verder met jouw lichaam. Ga niet over je grenzen, dat helpt je niet vooruit. Als je toch doorbijt moet je het achteraf bekopen met nog meer pijn.

Als bewegen moeilijk is, heb je best je huis op orde. Zo vind je alles wat je nodig hebt meteen terug én stoot je nergens tegenaan. Geef je medicatie een vaste plaats zodat je er niet moet naar zoeken.

Mijn maagbeschermer staat naast mijn bed. Die neem ik als ik 's morgens wakker word, dan moet ik nog 20 minuten wachten voor ik iets mag eten.

De volgende medicatie staat op de keukentafel want daar neem ik mijn ontbijt. Wat ik 's middags neem staat bij de koffiemachine want na het middageten drink ik koffie. Wat ik 's avonds neem staat op een tafeltje bij de zetel want daar zit ik meestal aan het einde van de dag.

Natuurlijk komt de dokter aan huis, je kan immers niet tot aan de wachtzaal stappen. Er zijn nog heel wat diensten die aan huis kunnen komen. Vraag bijvoorbeeld eens na bij je kapper, misschien komt die wel graag langs. Zo hou je het gevoel dat je er tenminste goed uitziet.

Als je, net zoals ik, niet kan stappen is je wereld heel klein. Zorg ervoor dat deze inspirerend werkt. Het maakt op zich geen verschil uit als je elke dag wakker wordt met pijn, maar in mooi beddengoed voel ik me toch ietsje beter.

Geen eenvoudige opdracht. Als je pijn hebt spannen je spieren op om die pijn op te vangen. Als die pijn enige tijd blijft duren, zoals bij mij, dan verkrampt je lichaam en neem je een 'pijnhouding' aan.

Belangrijk dus, om ondanks de pijn, toch te proberen ontspannen. Ik heb veel baat gehad bij het beluisteren van geleide meditaties, binaural beats en yoga nidra. Daarnaast is mijn kersenpitkussen mijn grootste vriend geworden. Warmte verzacht de pijn en helpt de spieren ontspannen.

Luister naar de radio of beluister je favoriete cd's. Muziek kan troosten.  Geen fan van muziek, zoek dan iets anders om je in te verdiepen en om de aandacht even weg te nemen van de pijn.

Het is heel verleidelijk om naar snoep te grijpen. Je hebt het altijd bij de hand en het kost geen moeite. Probeer hierin geen troost te zoeken. De kilo's komen erbij en geven je achteraf een slecht gevoel. Gezond eten, voldoende fruit en groenten, zal je pijn niet verzachten maar zorgt er wel voor dat je lichaam een basisconditie heeft als de revalidatie moet beginnen.

De eerste weken kon ik bijna niet eten omdat ik misselijk was van de medicatie. Ik heb dan elke dag soep gegeten om toch voldoende groenten en vitamines binnen te krijgen.

Het wordt nooit meer zoals voorheen, dat kan ook niet want dan zou ik terug eindigen met een hernia. Ik kan dus niet terug naar hoe het was. Het is een beetje als rouwen, maar dan rouwen om het verlies van een gezond lichaam. Loslaten dat een aantal dingen niet meer kunnen of niet meer zoals ik ze vroeger deed.

Luisteren naar mijn lichaam en mijn inspanningen doseren is de boodschap. Choose your battles. Veranderen gaat niet vanzelf, het vraagt aandacht, training, inspanning. Maar we komen er wel.