Zelfzorg

Beelden werken veel sterker dan woorden. Om je dromen te verwezenlijken kan het helpen om daar een beeld van te maken. Je maakt een droombord en zet dat ergens waar je er elke dag naar moet kijken. Een droombord is eigenlijk een collage die je maakt met foto's, artikels, teksten, ... van wat je wil bereiken. Het gaat enkel om persoonlijke wensen, wat je voor jezelf wil, niet wat je voor iemand anders wil.

Dat kan van alles zijn bijvoorbeeld een reis die je wil maken, een professioneel doel dat je wil bereiken, iets nieuws dat je wil aanleren. Je kan letterlijk een bord gaan kopen en dat vol kleven met wat je in tijdschriften vindt of met zelf geschreven teksten en tekeningen.  Je kan ook online een droombord maken.  Zo maakte ik onlangs een achtergrond voor mijn laptop met het gratis programma canva.
 
 Telkens ik mijn pc opstart zie ik de beelden die me eraan herinneren dat ik iets wil bereiken, dat ik daarvoor stappen moet ondernemen.  Persoonlijk vind ik een fysiek bord beter. Het kost meer moeite om op zoek te gaan naar beelden in tijdschriften, maar dat is tijd dat je focust op wat je wil.  Dat helpt al een stukje op weg. 

Zorg dat er enkel positieve zaken op je bord staan, dingen die je wil bereiken in een tijdsspanne van 6 maanden à 1 jaar. Je moet het ook regelmatig zien anders heb je er geen effect van. Plaats het bijvoorbeeld op de ontbijttafel, zo zie je elke ochtend waar je naartoe wilt werken.
  

Het kan dat een bord zijn betekenis verliest omdat omstandigheden veranderd zijn.  Dan maak je gewoon een nieuw bord.  Na een jaar kan je het best je bord vernieuwen, ook al zijn je wensen nog niet gerealiseerd. Nieuwe beelden zullen je droom een nieuw elan geven.

Onze zwarte kater Mautje pikkelt rond op 3 pootjes. Een paar jaar geleden liep hij een complexe breuk op, zijn pootje was niet meer te redden. We wilden hem nog een kans geven en kozen voor amputatie i.p.v. Inslapen. Mautje laat het niet aan zijn hart komen. Al is hij dan wel een beetje kalmer geworden, het blijft nog altijd een half-wilde kat die alleen zijn goesting doet. Ik heb niet de indruk dat hij wat geleerd heeft uit zijn accident. Of misschien heeft hij geleerd om van elk moment te genieten en zo veel mogelijk zijn zin te doen. Als hij nog eens zo'n ongeluk heeft dan is het gedaan. Op 2 pootjes kan hij niet verder. Daar staat Mautje niet bij stil. Onze dierenarts wijst ons erop dat we te veel kijken naar wat er niet meer is in plaats van naar wat hij wel kan.

We kijken vanuit ons eigen kader: een kat heeft 4 poten en als dat niet zo is, dan is er iets mis. Maar voor Mautje is er niet veel veranderd. Hij heeft wat moeten oefenen na de operatie maar hij loopt rond, springt op muurtjes en daken en maakt ruzie met elke andere kat die in de buurt komt. We zijn zo vaak op zoek naar perfectie: de perfecte outfit, de perfecte partner, het perfecte menu, ... Alleen het allerbeste is goed genoeg.

Ik betrap mezelf ook vaak op die drang naar perfectionisme. Nochtans weet ik maar al te goed dat perfectie niet bestaat. Er naar streven leidt alleen maar tot stress en is één van de oorzaken van burn-out. Perfectie wordt met de paplepel ingegeven: goed presteren op school, goede cijfers halen, een mooi rapport meebrengen naar huis, dat werd beloond. Rond of onder het klasgemiddelde zitten was een reden tot paniek. Daarnaast moest je ook nog eens uitblinken met een hobby, sport, muziek, ... Om het even wat maar als je nergens in kon uitblinken, zag de toekomst er niet goed uit voor jou.

De drang naar perfectie is gebaseerd op negatieve emoties: angst voor uitsluiting, eenzaamheid, uitzichtloosheid,... en een denkkader dat aangeleerd is. Het goede nieuws is: wat aangeleerd is kan je ook terug afleren. Het vraagt herhaling en oefening maar het is mogelijk om te zien dat goed vaak gewoon goed genoeg is. Ik neem mijn kat op schoot en geniet van zijn warmte, hij is en blijft mijn Mautje. En hij toont mij elke dag dat perfect zijn niet hoeft!

Ken je dat gevoel: dat je hoofd overvol zit? Ons brein heeft dan rust nodig, echte rust. We vullen onze vrije tijd vaak in met Netflix, Facebook, Instagram,... Ook wel eens een boek lezen om te ontspannen. Misschien ontspan je hier wel van, maar het brengt geen rust in je hoofd. Voor ons brein zijn dit allemaal prikkels die het moet verwerken.

Ons brein heeft nood aan rust, herstelmomenten, om de prikkels van de dag te verwerken. Vroeger ging dat gemakkelijker, klinkt misschien ouderwets maar toch is het zo. Wachten op tram of bus, je beurt afwachten aan de kassa of het tankstation, een koffie drinken om te bekomen, ...
 
Deze kleine momenten zijn zeer belangrijk als rustpunten voor ons brein. Tegenwoordig hebben we altijd de smartphone bij de hand. Even onze mails checken of onze facebook, het is een automatisme geworden waar we niet meer bij stil staan. Deze kleine momenten zijn geen rustpunten meer voor ons brein.

Dus moeten we die zelf gaan creëren. Dat kan door bewust je smartphone even met rust te laten, neem de gewoonte aan om niet telkens die telefoon te checken van zodra je een 'dood' moment hebt. Leer om af en toe naar buiten te kijken, even niets doen, geduldig te wachten op de bus,... zodat je brein tot rust kan komen.

Natuurlijk zijn er veel meer redenen waarom je het gevoel hebt dat je hoofd vol zit en je het niet stil krijgt. Dit is maar een klein stapje maar voor sommigen kan het een groot verschil maken.

Stress is spanning, dat wist Darwin ook al. Hij heeft aangetoond dat stress zorgt voor evolutie en zelfinzicht. Op zich is er dus helemaal niets mis mee. Als we te veel onder stress staan of de stress blijft te lang duren dan kunnen daar wel problemen van komen. En uiteindelijk kan dit tot burn-out leiden, een ziektebeeld waarbij de energie volledig zoek is.

We kunnen ons wapenen tegen stress door gezond te eten, voldoende te bewegen en te zorgen voor een goede slaap.  Voilà, maar dat hebben we allemaal al eerder gehoord.  En toch wordt het belang ervan onderschat. De batterijen regelmatig opladen is de boodschap, niet wachten tot het weekend is, of tot je een paar dagen verlof hebt, ...
 
Hoe je dat doet, is heel persoonlijk.  De ene krijgt energie van intensief sporten terwijl iemand anders liever een rustig plekje opzoekt om een boek te lezen. Het is belangrijk te weten waar je nieuwe energie van krijgt.  Maak daar maar eens een lijstje van, neem er je agenda bij en plan momenten in. 

Op mijn lijstje staat o.a. mediteren, wandelen in de natuur, lekker koken en eten, lezen, een uitstap maken, muziek beluisteren, iets nieuws ontdekken, een tentoonstelling (of andere mooie dingen) bezoeken. mijn poezen verzorgen, ...

Zo kom ik tot rust, laat ik beslommeringen achterwege en creëer ik ruimte voor nieuwe energie.  Ik blokkeer momenten  in mijn agenda zodat ik iets heb om naar uit te kijken, dat op zich geeft me al een goed gevoel.

Het is traditie om in het voorjaar een grote schoonmaak te houden. Alle hoekjes en kantjes die niet wekelijks aan bod komen, krijgen dan extra aandacht. Het idee van de moderne poetsbeurt is anders. Poetsen staat niet alleen voor schoonmaken, ook voor opruimen, ruimte maken: ruimte in je huis en in je hoofd. Je kan het poetsen nog uitbesteden maar echt opruimen doet een poetshulp niet. Kies een methode die past voor jou. De ene vliegt erin en maakt een gans weekend schoon zodat het achter de rug is. Anderen, zoals ik, doen het in stukjes. Maak het in ieder geval plezant met een muziekje erbij. Denk aan de extra calorieën die je gaat verbranden en beloon jezelf na afloop zodat je iets hebt om naar uit te kijken.

Plan tijd in, blokjes van een paar uur, vind ik voor mezelf het beste haalbaar.  Liever een paar uur doorwerken en dan iets anders doen dan een hele dag voorzien en uiteindelijk halfweg de middag stoppen omdat ik helemaal geen zin meer heb.

Alles in één keer aanpakken werkt niet voor mij.  Ik haal dan alles uit de kasten en eindig met een grote hoop die niet meer te overzien is.  Als jij liever alles in één keer aanpakt dan is dat natuurlijk prima.

Opruimgoeroe Marie Kondo raadt aan om per categorie op te ruimen. 

Ze begint met kleding.  Je legt alle kledij die je in huis hebt samen.  Dus alle winterkleren, je zomeroutfits en alles er tussenin, alle jassen die niet in je kleerkast hangen maar ergens anders. Zo zie je wat je allemaal hebt en is het eenvoudiger om een selectie te maken.

Marie Kondo overloopt kritisch alle stukken één voor één: in eerste instantie gaat alles weg wat kapot is of wat je al een hele tijd niet meer gebruikt hebt.  Dan alle dingen waarvan je vermoedt dat je ze toch niet meer zal gebruiken.

En daar kom ik mezelf al tegen.  Ik ben een eeuwige twijfelaar, kan moeilijk beslissen.  Ik heb zo’n stemmetje dat dan zegt ‘je weet maar nooit’ en ‘misschien komt het nog eens van pas’ of ‘wat als je er spijt van krijgt’  En zo schiet het natuurlijk niet op.

Ik heb die stem een naam gegeven nl. Cruella.  Als ze me parten speelt dan zeg ik tegen mezelf: ‘Shut up, Cruella’.  Dingen die weg kunnen doe ik zo vlug mogelijk weg zodat ik mijn besluit niet kan herroepen.  Wat nog bruikbaar is, breng ik meteen naar de Kringwinkel.

Een ritueel kan helpen als je moeilijk afstand neemt van je spullen.  Marie Kondo bedankt ieder item voordat ze het weg doet.

Lukt het niet om afstand te nemen van je spullen: zet ze weg in een doos, in de kelder, op zolder, in de berging of ergens achterin een kast waar je ze niet alle dagen ziet.  Heb je ze 6 maanden niet gemist en niet gebruikt dan kan de hele doos weg.

Een fris en opgeruimd huis geeft een fris en opgeruimd gevoel.  En daar zijn we allemaal wel blij mee.

Toch gaat het nog verder dan dat.  Want wat heb je aan een opgeruimd huis als je meteen nieuwe dingen gaat kopen om alles terug vol te proppen.

Lenteschoonmaak confronteert ons met hoe we leven: verzamelen we veel spullen, kunnen we geen afscheid nemen, kopen we alles wat in reclame staat ook al hebben we het niet nodig.  Het nodigt ons uit om daar even bij stil te staan, om onze kleine kantjes onder de loupe te nemen en bij te schaven.  Zo vermijden we dat onze woonst binnen de kortste keren terug een grote schoonmaakbeurt nodig heeft.

Opruimen nodigt ook uit om afscheid te nemen van projecten die we niet afwerken. Misschien wou je een nieuwe hobby en heb je van alles in huis gehaald om bijvoorbeeld te beginnen met breien of haken want dat is hip.  Na een paar weken heb je er de brui aan gegeven en nu ligt alles daar maar.  Zoiets zou ik naar de Kringwinkel brengen en zo een tweede leven geven.  Het idee dat iemand anders er nog wat aan kan hebben maakt het voor mij in ieder geval gemakkelijker om dingen weg te doen.

Het hele idee erachter is dat alles energie vraagt.  Alle spullen die je in huis hebt vragen energie, of je je daar nu bewust van bent of niet.  Door op te ruimen en dingen weg te doen maak je ruimte en energie vrij. 

En nu nog de ramen wassen, dan hebben we een nieuwe, frisse kijk op de wereld.