Zo mooi is imperfectie
Onze zwarte kater Mautje pikkelt rond op 3 pootjes. Een paar jaar geleden liep hij een complexe breuk op, zijn pootje was niet meer te redden. We wilden hem nog een kans geven en kozen voor amputatie i.p.v. Inslapen. Mautje laat het niet aan zijn hart komen. Al is hij dan wel een beetje kalmer geworden, het blijft nog altijd een half-wilde kat die alleen zijn goesting doet. Ik heb niet de indruk dat hij wat geleerd heeft uit zijn accident. Of misschien heeft hij geleerd om van elk moment te genieten en zo veel mogelijk zijn zin te doen. Als hij nog eens zo'n ongeluk heeft dan is het gedaan. Op 2 pootjes kan hij niet verder. Daar staat Mautje niet bij stil. Onze dierenarts wijst ons erop dat we te veel kijken naar wat er niet meer is in plaats van naar wat hij wel kan.
We kijken vanuit ons eigen kader: een kat heeft 4 poten en als dat niet zo is, dan is er iets mis. Maar voor Mautje is er niet veel veranderd. Hij heeft wat moeten oefenen na de operatie maar hij loopt rond, springt op muurtjes en daken en maakt ruzie met elke andere kat die in de buurt komt. We zijn zo vaak op zoek naar perfectie: de perfecte outfit, de perfecte partner, het perfecte menu, ... Alleen het allerbeste is goed genoeg.
Ik betrap mezelf ook vaak op die drang naar perfectionisme. Nochtans weet ik maar al te goed dat perfectie niet bestaat. Er naar streven leidt alleen maar tot stress en is één van de oorzaken van burn-out. Perfectie wordt met de paplepel ingegeven: goed presteren op school, goede cijfers halen, een mooi rapport meebrengen naar huis, dat werd beloond. Rond of onder het klasgemiddelde zitten was een reden tot paniek. Daarnaast moest je ook nog eens uitblinken met een hobby, sport, muziek, ... Om het even wat maar als je nergens in kon uitblinken zag de toekomst er niet goed uit voor jou.
De drang naar perfectie is gebaseerd op negatieve emoties: angst voor uitsluiting, eenzaamheid, uitzichtloosheid,... en een denkkader dat aangeleerd is. Het goede nieuws is: wat aangeleerd is kan je ook terug afleren. Het vraagt herhaling en oefening maar het is mogelijk om te zien dat goed vaak gewoon goed genoeg is. Ik neem mijn kat op schoot en geniet van zijn warmte, hij is en blijft mijn Mautje. En hij toont mij elke dag dat perfect zijn niet hoeft.