De rollen zijn nu omgekeerd

Je was een kind van je tijd. Een regentes, getraind om kinderen te doen luisteren. En die oorlog, dat ben je nooit te boven gekomen. Hoe vaak heb ik die verhalen moeten horen, misschien begrijp ik nu een beetje waarom. Men zegt dat tijd alle wonden heelt, ik geloof dat niet. Sommige wonden zijn te diep en hebben meer nodig dan enkel tijd om te helen.

Je kleinkinderen en je achterkleinkinderen zijn erin geslaagd om het beste in jou naar boven te halen. Nu toon je zachtheid, medeleven. Misschien is het meneer Parkinson die je karakter verandert, of de medicatie of de nasleep van de laatste verdoving, wie zal het zeggen. Of ben je nu oud en wijs geworden.

Het kost me tijd en moeite om met bus en trein tot aan je ziekbed te geraken. Maar ik zie hoe je geniet van elk moment dat ik er ben. Je bent blij met elk bezoekje. We zeggen niet veel, niet dat alles gezegd is, maar het doet er niet meer toe.

We hebben elk onze eigen waarheid, onze eigen verwachtingen. Er is niet veel tijd meer, zeker geen tijd om nog ruzie te maken. Laat ons genieten van de momenten die er wel nog zijn, van de nabijheid, van de zachtheid en de zorg.